Hoe zie jij de wereld?
Hoe ziet de wereld jou?
Hoe wordt je hierdoor beïnvloed?
In het vorige blog schrijf ik dat ik zo zuiver mogelijk wil werken. De zuiverheid van het werken zit er in te oordelen over iets of iemand, omdat dit de communicatie vertroebelt. Maar hoe kan je hier aan vasthouden? Wat is het achterliggende idee van dit principe? Hier komen we op het punt waar psychologie en filosofie elkaar raken. Het heeft alles te maken met het in de waarde laten van de ideeën en meningen van de ander. Hoe kan je hier zo zuiver mogelijk mee omgaan? De Duitse filosoof Immanuel Kant biedt een kader voor deze vragen.
In mijn praktijk hanteer ik het principe dat ieder mens uniek is, en dat ik daarom ook niet met gestandaardiseerde behandelplannen kan werken. De mens is zo uniek, dat ik er vanuit ga, dat ieder mens een andere blik op de wereld heeft. Wat ik zie, hoef jij niet te zien. Puur biologisch gezien, zien we de wereld om ons heen door onze eigen zintuigen. Onze zintuigen leveren deze prikkels, deze energie, aan in onze hersenen. In onze hersenen worden deze zintuigen verwerkt. Dit verwerken is altijd afhankelijk van ons referentiekader. Dit referentiekader wordt gevormd door eerdere ervaringen, door hetgeen we door de jaren heen geleerd hebben. Deze ervaringen zijn zeer persoonlijk, want het leven van ieder mens is een zeer persoonlijk proces, waarbij een ieder andere indrukken heeft. Dientengevolge kunnen we zeggen dat een ieder de wereld op zijn eigen wijze ziet. De perceptie van de zintuigen, en de interpretatie daarvan, bepaald hoe we de wereld zien. Daardoor zijn objecten die je ziet alleen voor jou zoals ze zijn. Een vasthoudend: ‘het is zoals het is’, wordt door deze zienswijze volledig ondergraven, omdat jou zienswijze, nooit mijn zienswijze is. We kunnen het zelfde object zien, maar jij ziet dit, gekleurd door de gebeurtenissen en zienswijzen in jou leven, op jou wijze, en ik op de mijne. Jij kan een kerk zien, ik zie een kerk gebouwd uit witte zandsteen, in de stijl van de Brabantse Gotiek. Doordat ik wat van bouwkunst en kunstgeschiedenis weet, neem ik dit in mijn observatie mee. Wanneer jij deze kennis niet hebt, kan je deze niet mee nemen. Daardoor ben je niet meer of minder, je bent gewoon jezelf. En misschien zie jij de kerk niet eens, maar de mensen op het terras…..
Wanneer je hier mee aan de slag gaat kan je ook concluderen dat er geen vaste waarheden zijn, omdat alles afhankelijk is van de persoonlijke interpretatie. Wanneer ik dit principe naar mijn eigen praktijk transponeer kom ik gelijk tot de conclusie dat gek, vreemd, raar, vies of stom niet bestaan. Tijdens therapie ga ik uit van jou belevingswereld. Hierin verschil ik duidelijk in visie met de reguliere psychotherapie.
Ik zal een voorbeeld geven:
Wanneer iemand binnen een instelling hallucinaties heeft, zijn deze voor die persoon zeer reëel, en kan je hierdoor in een psychotische toestand raken. Omdat deze situaties zeer reëel zijn, kan je dus dagen lang panisch van angst in een hoekje zitten waarbij je je niet verroert. Door de reguliere hulpverlener zal gezegd worden dat hetgeen je ziet niet bestaat. Het is er niet, dus is de angst voor het beeld niet gerechtvaardigd. Hierbij reageert de hulpverlener dus uit zijn zienswijze, en respecteert de hulpverlener de zienswijze van jou niet. Ik ga uit van de zienswijze van jou. Als jij werkelijk de duivel in het hoekje van de kamer ziet staan, is hij er, of ik hem zie of niet. Door dit te respecteren, voel jij je zich serieus genomen.
Nu kunnen we binnen jou naar mogelijkheden gaan zoeken om dit waanbeeld te verslaan. Dit kan doormiddel van jouw persoonlijke hulpmiddelen. Dit zijn vaak strategieën die je jezelf door de jaren hebt aangeleerd, of, door je nieuwe strategieën te leren, op basis van aanpassing of vervanging van jou oude strategieën.
De interpretaties die je aan je zintuiglijke waarnemingen gekoppeld worden zijn afhankelijk van jou persoonlijke leerproces. Een leerproces is het verwerken van externe prikkels volgens een systematisch patroon. Aan dit proces zijn waarden en normen gekoppeld. Waarden en normen worden gevormd uit eerdere prikkels. Deze prikkels komen voort uit de ervaringen van jezelf, en door richtlijnen die je door anderen binnen jou groep overhandigd zijn. De waarden en normen die je vanuit jezelf stelt, of die door anderen gesteld worden, zorgen dat je binnen de wetmatigheid van jou sociale groep blijft.
Nu kan de sociale groep je bepaalde wetmatigheden op gaan leggen die getoetst moeten worden aan de hand van jou ervaringen. Een sociale groep kan eisen aan je stellen die niet gezond zijn. De sociale groep kan van jou eisen dat je tachtig uur per week moet werken, dat het normale gewicht voor een volwassen vrouw vijfenveertig kilo is, en dat je bij een gezond lichaam is de ribben kan tellen. Kloppen deze beelden met jou ervaring, met jou beeld van de wereld? Of ga je je indrukken toetsen, interpreteren, beoordelen, en kom je dan tot de conclusie dat je baas die tachtig uur in de week mag werken, maar jij niet, en vijfenveertig kilo en graatmager gewoon anorexia heet?
De oordelen van de indrukken die je maakt zorgen voor een eigen kennis, waaraan je de indrukken van buitenaf gaat toetsen. Je toetst de indrukken van buitenaf op waarheid naar aanleiding van je eigen kennis, je normen, je waarden. Deze normen en waarden zijn afhankelijk van wat jij als waarheid ziet. Indrukken worden dus getoetst aan de hand van jou waarheid, of, en dat is gevaarlijker, waarheden die door jou sociale groep wordt opgelegd. Dit gevaar ondervang je door constant kritisch te blijven.
Afhankelijkheid van het zelfbeeld onder invloed van externe prikkels.
Het kritisch toetsen van indrukken van buitenaf zorgt voor een behoud van je eigenheid, waardoor je niet de normen en waarden van een maatschappij klakkeloos over neemt. Mediavormen kunnen van jou verlangen bepaalde lichaamsmaten te hebben, maar wanneer deze niet overeenstemmen met de meerderheid van de sociale groep, dien je kritisch na te denken of dit beeld wel waar is. Wanneer dit niet waar is, kan je dit beeld als niet waar verwerpen. Wanneer je mee gaat met het verlangen van de maatschappij zal je merken dat je steeds kritischer op jezelf wordt. Wanneer je kritisch kijkt naar de indrukken die je vanuit de maatschappij krijgt, zal je zien dat jezelf gelukkiger wordt. Het klinkt eenvoudig, en eigenlijk is het dat ook.
Maar soms zijn de eisen van de maatschappij zo verleidelijk, en denk je dat je geluk daar vanaf hangt. De eisen die je aan jezelf stelt worden steeds hoger. Je dreigt hierin te verzanden. Wanneer je nu het idee hebt dat jou schip vastloopt op de zandbanken van de maatschappij, stel ik je toch eens voor serieus te komen praten. Samen trekken we het schip los, door nieuwe inzichten te zoeken, waardoor jij geen slaaf meer bent van wat de maatschappij jou oplegt, maar een kritische vrije denker, die gelukkig in haar eigen lichaam zit….
Neem hier contact op voor een vrijblijvend gesprek!
Hoe kijk jij tegen de wereld aan?
Hoe denk je dat de wereld jou ziet?
Wat is de invloed van o.a. media op jou?
Geef hier een antwoord op en win een massage!
© Evert Kruijt 2013
Achtergrondliteratuur: Kritik der reinen Vernunft, tweede versie, Immanuel Kant. 1787 Meer informatie: Wikipedia, Immanuel Kant.
Wederom een duidelijk blog Evert.
Duidelijk omschreven. Kijk uit naar je volgende blog.
Heel verhelderend en logisch geschreven. Blijf dus gewoon jezelf zien in de spiegel!
Hoe zie ik de wereld? Als een machtig schouwspel waar ik weinig invloed op heb, dus moet ik zorgen dat ik het zelf goed heb in deze wereld. De wereld ziet mij als een krachtig en sterke vrouw, die onafhankelijk is en zelf haar keuzes maakt. Ik laat me niet snel beïnvloeden door de wereld, zelfs niet door mijn eigen sociale groep, aangezien ik niet zo’n groepsmens ben. Daarbij volg ik graag mijn gevoel.
-Dit moet uiteraard wel kunnen, als ik geen inkomen meer heb zal ik me best laten beïnvloeden door de wereld.-
Het is zoals het is, ja dat is voor mij ook een waarheid, echter zoals je zo mooi schrijft zijn de feiten altijd anders te interpreteren. Dat heb ik ook ervaren met de mensen die dicht bij mij staan. Ieder heeft zijn eigen waarheid.
Vertrouw steeds op jezelf en kijk daarbij in de spiegel: zie en ben ik mezelf nog?
Invloed van de media op mij: ik vind het storend, opdringerig, het wordt je bijna opgelegd en ik heb er een hekel aan als iets voor mij beslist wordt. Er is straks bijna geen ontkomen meer aan, dus ja het heeft wel invloed op mij.